Feliz ano 2013

Dende esta sección sindical queremos desexarlles a todos os traballadores un Feliz ano 2013,ano no que sen dubida nos espera unha dura loita obreira.

Publicación orde ministerial sobre interrumpibilidade

Hoxe saíu publicada no BOE a tan ansiada orde que regula o servizo de xestión de demanda da interrumpibilidade,válida polo menos ata o ano 2016 que se abren as inconexións con Francia,orde que de ter o visto e prace de Bruxelas suponlle a empresa un aforro 20 veces superior ó dos recortes que nos pretende facer,polo que nos preguntamos a que ven esta actitude da empresa,ou acaso despois de todo, o problema da nosa Fábrica non era solo o tema enerxético e estivemos a facer o traballo para outros.

Orde ministerial sobre interrumpibilidade

1º Reunión do plan de recortes

O Xoves día 20 tivo lugar a primeira reunión da mesa sobre o plan de recortes 2013 entre a dirección e a representación dos traballadores onde a dirección plantexou o plan de aforro de custes laborais nos que pretende aforrar preto de 1.500.000 euros que sairían da seguinte maneira:

1. Conxelación salarial e eliminación da prima de resultados que suporía un aforro de algo mais de 900.000 euros.
2. O resto ata chegar a esa cantidade a empresa propón que saia de calquera das seguintes propostas:

• Non contratacións no ano 2013
• Pagar por calendario a partir de Abril o persoal internalizado.
• Modificar o fondo de axuda.
• Modificar as axudas sociais.
• Eliminar cantidades do economato.
• Quitar días de lavado de mans.
• Parar as aportacións o fondo de pensións.
• Eliminar unha paga extra.

 A dirección segue sen dar garantías de ningún tipo mais alá do 2013,así como tampouco aclara si proporá un novo ERE o rematar este,o único que di e que de non aceptar estas medidas intentara facer un descolgue de convenio,aínda que estas medidas en si, xa o son de feito.

Tamén hai que dicir que pola maña celebrouse un pleno do comité onde a excepción de APC que non asistiu ,todas as seccións sindicais coincidimos en que estas medidas son un  roubo a clase traballadora e totalmente inútiles, xa que unha pequena variación do tipo de cambio euro-dolar ou no valor do LME farían que as medidas de aforro que propoñen foran completamente inútiles,ademais de que estas medidas que supoñen percibir uns 3.000 euros menos de media a cada traballador o próximo ano so representan un aforro aproximadamente do 1% no total de custes que ten a fábrica,unha porcentaxe totalmente ridícula da cal non depende a nosa continuidade, polo tanto trátase dun ataque claro as condicións laborais dos traballadores,que por outra banda foron os principais  artífices da posible consecución da nova tarifa eléctrica que lle supón a empresa un aforro de mais do 20% dos custes totais.
A próxima reunión terá lugar o día 7 de Xaneiro.

Plan de recortes da empresa para o 2013

Antes de comentar o que se falou na reunión celebrada en Guitiriz o venres pasado entre representantes dos traballadores da Coruña e Avilés con representantes da dirección de Alcoa, temos que dicir que esta sección sindical solo foi invitada a participar na segunda parte da reunión polo que descoñecemos o total do que alí se falou,na parte a que nos asistimos a empresa expuxo,iso si moi de pasada,as medidas que ía adoptar para o vindeiro ano. 

Según Alcoa debido ás altas pérdidas económicas previstas para o ano 2013, tomando como referencia un LME de 1900$  e a paridade euro/dolar a 1,26 ,sendo este un escenario peor que o 2012; teñen que presentar un plan de recortes consistente en rebaixar un 7% os custes laborais ademais de outras medidas produtivas, propoñendo a dirección a necesidade de reducir custes entorno a os  7-8 millóns de euros para que o balance anual sexa o mas próximo a cero pérdidas.

As medidas expostas pola dirección para la redución de eses 7-8 millóns son:   

1. Melloras produtivas: Flexibilidade
2. Redución de consumos de enerxía
3. Potenciarase a refusión de chatarra
4. Potenciar a produción de pasta metalúrxica 
5. Reducir servizos e custes en empresas exteriores, transporte, etc
6. Redución de un 7% dos custes laborais que farase da seguinte forma:

• Conxelación salarial durante o 2013 (previsión 2,5% de aforro) 
• Eliminación da prima variable de produtividade durante o 2013 (previsión do 3% de aforro) 
• Outros a negociar, por exemplo: Deixar de aportar  o plan de pensións (previsión de aforro 1,5%)  así en total suman ese 7%.

Todas estas medidas serán de aplicación exclusiva durante o ano 2013.

A dirección tamén comenta  que  de seguirmos no escenario actual non descarta ampliar a duración do ERE.

A redución dos custes laborais realizarana con acordo o sen el,o que implicaría o descolgue do convenio colectivo.

As inversións que se fagan na planta dependen da resolución de Bruxelas sobre o tema da enerxía e serán en todo caso con retorno a un ano(parches).

Todos estes recortes faranse sen ningún tipo de garantía de continuidade máis ala do 2013.

Para decidir sobre  estas medidas abrirase un período de consultas hasta o día 11 de Xaneiro, o próximo mércores día 19 terá lugar una reunión da dirección co pleno do comité para concretar mais a fondo estas medidas.

 

Reunión recortes 2013

O vindeiro venres día 14 ,tras máis de nove meses ignorándonos,negandonos información necesaria para desempeñar a nosa función sindical,e despois de colarnos sen permiso na última reunión onde se perfilou xa o que nos viña enriba ,a dirección da empresa decidiu convocarnos a unha reunión que terá lugar en Guitiriz as 11 horas da mañá,a reunión asistirán 7 representantes dos traballadores por centro de traballo (Avilés e Coruña) e o motivo de dita reunión e presentar o plan de recortes previsto para o vindeiro ano.

14 N FOLGA XERAL

http://www.youtube.com/watch?v=otSFB-DzFY8&feature=player_embedded

14 Novembro ¡Folga Xeral!

O Consello Confederal da CIG vén de ratificar a decisión da Executiva de convocar folga xeral para o 14 de novembro, coincidindo coa data acordada noutros países da periferia europea, como Portugal, e a nivel estatal, con CCOO e UGT. O Consello Confederal reitera a necesidade de continuar coa mobilización social dada a dureza das políticas do PP e do seu carácter “profundamente antisocial e antiobreiro”. 

O secretario xeral da CIG, Suso Seixo, explicou que “imos á folga xeral con todas as consecuencias, conscientes de que as políticas que está a adoptar o PP requiren deste tipo de respostas” e lembrou que a central sindical viña reclamando a necesidade desta convocatoria. “Eramos partidarios de que fora xa no mes de setembro, coincidindo coa que se convocaba en Euskadi, para responder ás medidas adoptadas polo goberno durante os meses de verán. Políticas de recorte de dereitos moi duras que nos están a levar a unha situación e a unhas condicións de precariedade e de empobrecemento da poboación intolerábeis”.
Iso non foi posíbel, subliñou, porque a CCOO e UGT non lles parecía a data máis adecuada. Por iso a CIG avaliou esta situación e acordou agardar, xa que, pola súa parte había o compromiso de que se convocaría no mes de novembro a nivel de estado. “Consideramos que a resposta tiña que ser o máis masiva posíbel, porque cantas máis organizacións sindicais participen na convocatoria, máis posibilidades teremos de que a participación sexa, a nivel cuantitativo, máis importante”.
A central sindical valora moi positivamente que CCOO e UGT acordaran sumarse á convocatoria de folga e mesmo sindicatos de países da periferia de Europa, porque “estas medidas veñen decidas desde o BCE e da Comisión Europea e o que está a facer o PP, na medida en que coincide cos seus presupostos ideolóxicos, é levalas adiante con toda a dureza”. 

A CIG considera que para 2013 empeorarán aínda máis as condicións laborais e sociais e que se incrementarán as políticas de axuste. “Parécenos máis necesario que nunca continuar con esta dinámica mobilizadora e dar unha resposta con convocatorias de folga xeral as veces que sexa necesario, para parar estas políticas e forzar aos gobernos a facer outras distintas, que garantan que imos saír da crise, pero non de calquera maneira, senón favorecendo os intereses da clase traballadora”, afirma Seixo.
Respecto do impacto que puideran ter os resultados electorais no éxito da convocatoria, o secretario xeral sinala que moitos galegos e galegas “aspirabamos a que o PP perdera a maioría absoluta na Xunta de Galiza e estou convencido de que moitos e moitas entendiamos que o PP o único que está facendo é servir de correa de transmisión do que marca o BCE e o vai seguir facendo con dramáticas consecuencias para o noso país”, entre as que sinalou o deterioro do no noso tecido produtivo, da rede de servizos sociais e mesmo a marcha que se está a producir de mozas e mozos a outras partes de Europa. “Mozos e mozas cunha formación profesional e académica importante que tiñan que estar aportando todo ese coñecemento ao desenvolvemento económico e social do noso país”.
Malia recoñecer o estado xeralizado de decepción ante a revalidación da maioría absoluta, Seixo subliñou que, en todo caso, os apoios que ten o PP andan arredor do 25% da poboación galega, polo que considerou que “non  pode facer o que lle dea a gana”.
Xunto a isto lembrou a perda de miles de votos e o feito de que alí onde se lle deu unha maior contestación ás políticas do PP, nas cidades e nas grandes vilas, esa perda de apoios foi aínda maior. “Quere dicir que a política de contestación social que se está a facer si está a incidir en certos sectores e na perda de votos, cando menos nos sectores máis conscientes da sociedade galega”. Por iso, convidou a seguir mobilizándose para tratar de chegar ao resto das galegas e galegos “moi influenciados polos medios de comunicación, polo enorme poder institucional e caciquil, para dicirlles que aquí votar ao PP é un suicidio para o noso pobo, que levará a Galiza a unha calella sen saída, ao empobrecemento das clases populares e a perda de dereitos laborais e sociais”.

Referendum

SI                 - 40      votos    a favor de continuar as mobilizacións.
NON            - 116    votos    en contra das mobilizacións por consello de Alcoa.
En branco      - 3        votos    nin fu nin fa.



Por orde do señor Presidente de Alcoa España faise saber que as mobilizacións en defensa dos postos de traballo quedan desconvocadas oficialmente ate novo aviso.

Menos mal que todavía quedan 40 valentes, e algúns máis que non quixeron participar desta tomadura de pelo.

Supoño que para convocar a vindeira asamblea teremos que celebrar outro plebiscito, para que nos den o seu visto bo as maiorías silenciosas.

A CIG en Alcoa Inespal desminte que o problema coa tarifa eléctrica estea resolto e garantida a continuidade da produción

A Sección Sindical rexeita tamén a decisión adoptada por unha parte do Comité de empresa de desconvocar as mobilizacións previstas para esta semana

A sección sindical de CIG de Alcoa Inespal A Coruña ante a noticia da que se fan eco varios medios de comunicación a respecto de que o problema que ten Alcoa coa tarifa eléctrica actual xa está solucionado e que a multinacional anunciou que vai proseguir a súa produción normal para o vindeiro ano, quere manifestar que estas afirmacións non se corresponden á realidade.

En primeiro lugar, explica a Sección Sindical da CIG, a Orde Ministerial que presuntamente firmou o ministro Soria o xoves pasado (11/10/2012), segundo anunciou o Presidente da Xunta de Galiza, e que garantiría un prezo competitivo da enerxía eléctrica para a industria, non é tal. De momento non é máis que unha proposta que foi enviada polo Ministerio de Industria á Comisión Nacional da Enerxía, para que esta elabore un informe preceptivo no que pode facer alegacións ou propoñer modificacións ao contido parcial ou total de dita Orde Ministerial.

En segundo lugar, a trasnacional Alcoa non se pronunciou publicamente dando por solucionado o problema e non garantiu de ningunha forma a continuidade da actividade nas fábricas de produción de aluminio que ten en Galiza. Aprazou a decisión final a finais de ano cando estea en vigor esa suposta norma, e ao resultado da negociación que ten que levar a cabo coas  compañías produtoras de  electricidade.

Así mesmo, a Sección Sindical da CIG amosou o seu total desacordo coa decisión tomada pola maioría do Comité de empresa, (co voto favorábel de CCOO e APC e o voto en contra de CIG e UGT), de desconvocar as mobilizacións previstas para esta semana, “xa que ao noso xuízo non existe garantía algunha por parte de Alcoa de retomar a produción normal da fábrica da Coruña e manter todos os postos de traballo”.

Comunicado de prensa CIG San Cibrao.

A CIG insiste que debe de continuarse coas mobilizacións por non haber garantía para a continuidade de Alcoa.

A día de hoxe non temos ningún compromiso que non sexa de palabra, pese a que a Dirección manifesta que se salvou un escollo importante. Á pregunta da CIG de si o acordado é suficiente para garantir a continuidade das fábricas,o director de San Cibrao manifestou contundente que non,emprazando a solución definitiva para despois das eleccións. “A nos para algo tan público e simple como un permiso de paternidade a dirección pídenos un xustificante, sen embargo queren que fagamos un acto de fe con algo que afecta a miles de persoas”.

A CIG tamén manifesta o seu descontento polo feito de ser excluída da reunión informativa que se celebrará mañá en Madrid e á que si asistirán os presidentes dos Comités pertencentes a CC.OO e UGT.

É responsabilidade tanto da Xunta como do ministro de Industria conseguir garantías de continuidade das factorías e dos postos de traballo, polo que consideramos se cabe máis urxente que antes continuar e intensificar as mobilizacións pois logo do día da xornada electoral a posibilidade de conseguir resultados será moito menor

Movilizacións de CIG

Na proxima semana, a que comeza o luns, 15 de outubro, a C.I.G. na comarca da Coruña, temos convocadas e acordamos apoiar diferentes mobilizacións en resposta ás antigalegas, duras e inxustas políticas  de recortes, de destrución de emprego e de direitos do P.P. de Feijoo e Rajoy.

Se mandamos este correo electrónico informativo é para  procurar a túa implicación, a tua participación e a sua maior difusión.

As mobilizacións son :

1.- O LUNS, 15 DE OUTUBRO, ás 19 horas desde a Praza de Pontevedra,  MANIFESTACIÓN EN DEFENSA DO EMPREGO E DOS SERVIZOS PÚBLICOS, convocada pola C.IG. e todos os sindicatos da Area Pública.

2.- O MARTES, 16 DE OUTUBRO, ÁS 11 horas, diante do Recinto Feiral, EXPOCORUÑA. A PLATAFORMA " NUNCA MÁIS"  convoca UNHA CONCENTRACIÓN NACIONAL NA CORUÑA , con  motivo do  inicio do  macro-xuizo  do PRESTIGE.

3.- O MÉRCORES, 17 DE OUTUBRO :

- ÁS 10 HORAS, NOVA CONCENTRACIÓN da ASEMBLEA DE PARADOS/AS DA C.I.G. DA COMARCA DA CORUÑA, diante da Oficina do Inem da Avenida de Fisterra, na Coruña, como continuación a feita onte diante da Oficina do Inem de Monelos.

-  MANIFESTACIÓN CON MOTIVO DA FOLGA ESTUDANTIL ,  ÁS 12 HORAS, saída da  PRAZA DA PALLOZA.

4.- O XOVES, 18 DE OUTUBRO, MANIFESTACIÓN da PLANTILLA DE ALCOA- A CORUÑA, con saída ás 17:30horas da fábrica en Agrela.

RECORDADE  A CONCENTRACIÓN DO LUNS 15/10 NA ENTRADA DE FÁBRICA DE 13:30 A 14:30 QUE NON ESTÁ NA LISTA ANTERIOR PORQUE FOI ACORDADA CON POSTERIORIDADE A ELABORACIÓN DESTA LISTA.

MOVILIZACIÓNS

-Luns 15 de outubro de 13:30 a 14:30: Concentración na entrada da  fábrica.

-Manifestacións os días 18 e 25 de outubro, saída da fábrica ás 17:30 horasdende rotonda de Arias Hermanos e regresando para Alcoa pola rotonda do Marineda City. 

Manifestación 10 Outubro

!Non faltes,o futuro da fábrica esta en xogo.!

Calendario de Mobilizacións

Presencia permanente nos actos públicos acordados na asemblea(debemos estar pendentes da prensa para saber día, hora e lugar).

-Día 4 manifestación da CIG as 20:00 horas con saída da praza de Vigo.

- Días 5 e 6 pegada de carteis escenificando a campaña electoral e publicitando a manifestación do día 10.

- Concentracións todos os venres ás 14:00 horas diante da fábrica.

- Participación na manifestación convocada por ( UGT, CCOO) para o día 8 ás 20:00 horas dende a praza da Palloza.

- MANIFESTACIÓN O DÍA 10 DE OUTUBRO dende Alcoa ata a Delegación do Goberno(praza de Ourense) ás 17:45 horas.

- Manifestacións os días 18 e 25 de outubro, saída da fábrica ás 17:30 horas dende rotonda de Arias Hermanos e regresando para Alcoa pola rotonda do Marineda City. 

A "estafa" da tarifa eléctrica

Si hai unha palabra que poida definir a  o alto custe da enerxía esta e a palabra “estafa” porque senón non se pode entender como sendo un dos países onde menos custes reais ten producir enerxía, xa que as centrais hiroeléctricas, nucleares e térmicas están máis que amortizadas,e temos tamén unha gran produción eólica, e solar, temos unha das tarifas eléctricas máis altas de Europa.

Para comprender a magnitude da “estafa” temos que saber como se calcula o prezo do “mix“ enerxético nas poxas que se fan cada hora.

Cando se abre o mercado diario as enerxías renovables(as chamadas do réxime especial,aínda que aquí incluíse tamén a coxeración) teñen prioridade de entrada por lei e entran no “mix” a un custe 0€ (logo veremos que realmente non e así),logo entraría a nuclear e a hidráulica fluinte ,tamén a custe 0€, e como ca produción delas só non chega ,para cubrir a demanda entrarían segundo a necesidade as Térmicas de carbón a un custe medio de 48€/Mw, os ciclos combinados a un custe medio a 54€/Mw,as hidráulicas regulables e o fuel a 80€/Mw aprox., o prezo final de ese “mix” o marca a enerxía máis cara que entre, por exemplo si hai  demanda e teñen que entrar en funcionamento as de carbón o prezo de todas(excepto as renovables que para o cálculo do “mix” sempre e 0€) sería o do carbón, si aínda non chega e teñen que entrar as de ciclo combinado, pois sería o prezo do ciclo combinado, e así sucesivamente, isto xa de por si e un timo ,o lóxico sería que cada unha entrase a prezo de custe, máis un pequeno marxe de beneficios, con este sistema as compañías que xeran enerxía hidráulica e nuclear teñen unha marxe de beneficios enorme xa que os custes reais de estas enerxías son moi baixos (hidráulica 3€/Mw,e nuclear sobre 14€/Mw) ,e sempre se pagan o prezo da máis alta que entre, por este método obtiveron dende o ano 2006 , 22.926 millóns de euros,chamados con sorna dentro do negocio“windfall frofits” (beneficios caídos do ceo).

Pero aí non remata todo,como xa dixemos as enerxías renovables sempre entran a custe 0€ no “mix”,e isto e así porque están primadas fora de el,tendo sempre un prezo fixo vía subvencións do goberno que de media no ano 2011 foron para a eólica 42€/Mw, a coxeración   56 €/Mw ,a biomasa  73€/Mw, para solar termoeléctrica  240€/Mw para a solar fotovoltaica de 390€/Mw   , cartos que supostamente son como compensación polo desenrolo destas tecnoloxías e que dende o ano 2006 leváronse 28.144 millóns de euros en subvencións.

Estas son dúas das razóns polas que prezo final do “mix”e un dos máis caros de Europa, a pesares de que máis dun terzo da produción provén de enerxías que se obteñen do sol ,vento e auga  que son gratis, e que as centrais hidroeléctricas, nucleares e a maioría dos parques eólicos están máis que amortizados.

Pero por si isto fora pouco os custes do “mix” so representan a metade do custe final da factura eléctrica, xa que logo hai que sumar os chamados peaxes de acceso, compostos por: transporte, distribución, xestión comercial, operador de sistema e comisión nacional de enerxía, moratoria nuclear, interrumpibilidade , custes extrapeninsulares , primas as enerxías renovables, financiación do déficit tarifario  ,xestión de residuos nucleares, etc. que no ano 2011 supuxeron máis de 19.500 millóns de euros. E por último hai que sumarlle tamén os impostos .

Todo iso sumado a falta de competencia entre produtores que operan en réxime de oligopolio, fai que teñamos a tarifa máis cara de Europa, só por detrás de Chipre, Malta e Irlanda,que polo seu carácter insular teñen moitos custes engadidos.

Agora, unha vez explicada a tarifa  podemos comprender mellor cal e a guerra que se esta a librar pola mesma.

En España existen dous grandes lobbys eléctricos con intereses contrapostos,por un lado esta UNESA composta por Iberdrola, Endesa, Gas Natural, EON y HC herdeiros das grandes infraestruturas públicas da época franquista (pantanos, centrais hidroeléctricas, nucleares, térmicas, etc) con intereses principalmente nas enerxías tradicionais ,son os que obteñen grandes beneficios cas nucleares e hidroeléctricas co timo do cálculo do prezo do “mix “ enerxético, son o grupo mais afín o goberno do PP e pola outra banda a chamada “Triple A” formada por Acciona, Abengoa, ACS na maioría antigos ladrilleiros que unha vez pinchada a burbulla inmobiliaria e o amparo das subvencións as enerxías renovables outorgadas polo goberno  do PSOE deron a salto as renovables co respaldo de grandes fondos internacionais obtendo os seus principais beneficios das subvencións o réxime  especial.

Ambos grupos da man dos seus políticos títeres e influencias varias intentan que as reformas do mercado eléctrico  que se fagan ,recaian sobre a parte contraria.

Por la súa banda o goberno só esta interesado en reducir o mal chamado “déficit tarifario” que segundo eles é o resultado da diferenza do prezo que pagamos e o prezo real de custe da electricidade algo que claramente é mentira, e que ronda os 25.000 millóns de euros crecendo en máis de 400 millóns por mes e computa como si fose débeda pública(a través do aval de bonos FADE,etc).

¿Cal sería a solución máis lóxica para acabar co  malchamado “défict tarifario” e rebaixar a tarifa o mesmo tempo?

Pois sería facer unha reforma onde no cálculo do prezo do “mix” cada enerxía entrase o seu prezo de custe máis un marxe de beneficios razoable, non ó prezo da máis cara, acabar cas primas os parques amortizados e as tecnoloxías que xa están desenroladas , quitar conceptos da tarifa como extrapenisularidade, moratoria nuclear, primas, etc que deberían ir a cargo de outros presupostos, e sobre todo facer un mercado competitivo, pero como o poder e influencias de ambos grupos son tan grandes o final o peso das reformas recae sobre os de sempre, os consumidores, facendo que en menos de dez anos se duplicase o prezo da electricidade, afundindo máis a economía e facendo inviables moitas empresas, en especial ós grandes consumidores de electricidade.

O saqueo de INESPAL

Si se puidera resumir nunha frase a privatización de INESPAL  a mais acertada sería: ”O estado págalle a Alcoa para que se quede cos beneficios”, xa que realmente iso é o que pasou.

Os primeiros intentos de privatizar INESPAL e vendela a transnacional Alcoa datan do ano 1990, pero non prosperaron debido a que as eléctricas non estaban en mans privadas todavía ,e non se podía facer “negocio” tan fácilmente, polo que a firma do acordo de venda non chegaría ata xullo do 1997, aínda que non se formalizou ata o ano 1998,coincidindo ca ola de privatizacións das compañías eléctricas realizada polo goberno do Sr. Aznar  co Sr. Piqué como ministro de industria.

A venda do grupo INESPAL foi unha das privatizacións máis controvertidas,xa que se trataba dunha empresa que nos dous anos anteriores a venda e baixo a dirección de un bo xestor (Sr. Alvarez Vara) obtivo máis de 12.000 millóns de pesetas (77M$ da época) de beneficios netos e acababa de presentar un plan de futuro para o grupo, como pago a súa boa xestión foi fulminantemente destituído, non fora ser que encarecese máis o prezo de venda e fastidiase a operación.

 Os motivos da venta tamén foron moi cuestionados nas comisións do congreso do ano 1997,xa que non se explicaban como unha transnacional como Alcoa que estaba a pechar fábricas, moitas delas rendibles en outras partes,trasladando a súa produción a zoas con custes enerxéticos baixos e con minas de bauxita(materia prima do aluminio) preto,como África,quería comprar INESPAL sabendo que coa privatización das eléctricas, a enerxía encareceríase todavía máis  e a bauxita había que traela de fora; a resposta xa se intuía por aquela época como se reflicte nas comisión do congreso do ano 1997, Alcoa so viña a adquirir cota de mercado, eliminar competencia e a vivir de “subvencións”  mentres puidera como veremos mais adiante.

O prezo da venda quedou fixado inicialmente en 410 millóns de dólares (63450 mill. de pts. o cambio da época),pero foi reducido finalmente a 109 millóns de dólares (16840 mill. De pts.), o descontarlle algo máis de 200 millóns por asumir a débeda do Grupo(a maioría contraída por recentes inversións para modernizar as fábricas),e 100 máis ,por dúas reclamacións posteriores a venda que fixo o comprador, como ben reflexa o informe do tribunal de contas sobre privatizacións do 13 /1/ 2006.

Como contrapartidas a venda, o estado(SEPI) garantíalle a Alcoa un prezo da enerxía durante 10 anos (1998-2007) a 3840 pts/Mw (23€/Mw) e 5 anos suplementarios (2008-2012) a 4240 pts (25€/Mw) tendo que poñer o estado a diferencia entre ese prezo e o real de mercado que era moi superior,ata un tope de 410 millóns de dólares, ademais debería asumir todos os gastos medioambientais ata un tope de 65 millóns de dólares.

Segundo un informe de contas sobre as privatizacións de empresas públicas a data do 13/01/06 o resultado contable da venda de Inespal arroxaba unas perdidas para o estado de 456 millóns de euros os que hai que sumar 180 máis de compensación da tarifa eléctrica do período (2008-2010), polo que a venta foi unha operación nefasta para o estado, pero non así para Alcoa que leva obtendo beneficios ano tras ano e para as compañías eléctricas.

Pola súa banda Alcoa comprometíase:

1. Inverter 390 millóns de euros nos 10 primeiros anos: Todos nos preguntamos onde se meteron .

2. Incrementar a actividade: Dende a chegada de Alcoa na fábrica da Coruña parouse a refusión, pechouse o laminador ,pecharon os talleres de mantemento,e este ano unha das dúas series de electrólise.

3.Desenrolar novos produtos: Descoñecemos cales son, porque a parte de non facer nada novo deixamos de facer fío e placas.

4.Manter o emprego: A plantilla do grupo Inespal a 31/12/97 antes da venda era de 4581 traballadores ,e contaba con unha decena de centros de traballo, hoxe en día ,despois de pechar un par de centros,vender tres, varios  ERE´s e recortes de plantillas en todas elas, non chegamos nin a metade. 

Como pode verse non cumpriu ningún dos compromisos, tampouco tivo ningunha intención de facelo,porque como dixemos antes só veu a coller cota de mercado, eliminar competencia, e levarse todos os beneficios para fora, proba délo é o que quere facer agora, pechando as plantas de primario de España e Italia ca escusa da tarifa eléctrica (cando veu, a enerxía xa era moi cara e sabía que se ía encarecer máis cas privatizacións das empresas eléctricas) e trasladando a produción a megaplanta de Ma´aden en Arabia Saudita que entrará en funcionamento o vindeiro ano,onde os custes enerxéticos son moito máis baixos e a mina de bauxita está o lado da planta.

Non podemos permitir este espolio,e o goberno como responsable da privatización que nos levou a esta situación debe garantir a nosa continuidade mentres non se atope unha solución.

O persoal de Alcoa continúa coas protestas na Coruña e A Mariña mentres o Goberno segue sen achegar unha solución

A CIG da Coruña amosa o seu absoluto rexeitamento ás pretensións de criminalizar ás demandas do persoal e ao trato vexatorio recibido por un delegado da central

Este mércores os traballadores/as de Alcoa Inespal volveron saír á rúa para esixir dos Gobernos do PP unha solución que permita o mantemento da actividade industrial na factoría da Coruña e a continuidade dos empregos, tras das ameazas da multinacional estadounidense de pechar as instalacións. Con semellante obxectivo, membros do Comité de Alcoa San Cibrao subíanse ao alto da ponte de Feve en Viveiro para colgar unha pancarta en defensa dos postos de traballo e a continuidade da actividade industrial na comarca.

Dende as Sección Sindicais da CIG reclámase ao Goberno español que deixe de demorar a resolución da problemática da tarifa eléctrica e dea unha pronta solución a esta cuestión, xa que a falta dun prezo da enerxía competitivo é a escusa aducida pola empresa para ameazar co peche. Hai que ter en conta tamén que Galiza é produtor de enerxía eléctrica, polo que a lóxica fai pensar que dende a administración resultaría sinxelo estabelecer outro tipo de prezo tanto para a industria como mesmo para os fogares do noso País.

Do mesmo xeito, a representación da CIG na empresa matiza que esta tarifa se demanda para as fábricas do aluminio, non para Alcoa, polo que instan aos gobernos do PP a conseguir o compromiso da multinacional de que manterá a actividade das plantas que ten na Coruña e na Mariña e os postos de traballo; ou ben, no caso de que Alcoa decida abandonar a produción en Galiza, que sexa a propia administración a que busque un comprador para as instalacións ou mesmo que proceda á nacionalización da produción. A este respecto, lembran que a industria do aluminio, alén de xerar beneficios, é unha industria básica no noso País.

Rexeitamento á criminalización da protesta

Así mesmo, a Unión Comarcal da CIG da Coruña quixo amosar o seu total rexeitamento ao novo intento de criminalizar as mobilizacións da clase traballadora vivido este mércores ás portas da Delegación do Goberno na Galiza. A central sindical censura que no marco dunha concentración pacífica e debidamente comunicada a única resposta do Goberno sexa promover unha actuación represora, máxime cando o persoal o único que reclama é a continuidade dos seus empregos.

Cómpre subliñar que das máis de 300 persoas que tomaron parte da concentración celebrada na Praza de Ourense, a policía identificou, sen mediar palabra e dándolle un trato absolutamente vexatorio, a un único traballador do cadro de persoal de Alcoa Inespal, que ademais é membro do Comité de empresa pola CIG.

A central nacionalista lamenta que unha vez máis a única resposta do PP pase por criminalizar a loita dos traballadores e traballadoras en lugar de procurar unha solución que garanta a continuidade dos empregos nas factorías galegas de Alcoa.

Galería de imaxes das protestas

Recordade que mañan mercores 26 as 12:00 temos concentración na delegación de goberno na Coruña e o xoves 27 as 12:00 en Compostela diante da Xunta.

Temos que estar todos e facer ruido, moito ruido.

Quo vadis Comité?

Despois da espantada do venres pasado na  asamblea o Comité de Empresa debería ter claro que xa non representa aos traballadores, polo menos no moral, ainda que lle quede o legal. A actitude pseudo mafiosa e egocéntrica do seu presidente, que se cree  máis listo que o resto, fai que de facto actue coma un títere da dirección da empresa e de certos políticos, que tirando para un lado ou para outro fano bailar ao son que máis lles convén. Senon a que ven ir a entrevistarse co alcade en solitario, e que este lle pida o voto dos Alcoanos (como nos mellores momentos do caciquismo) e o felicite por deixar de causar molestias coas nosas movilizacións. Calquera que se encontrara nesa situación tería que pensar  "algo estou facendo mal para que este tío me diga isto". E por outra banda as visitas ao despacho do  xefe de planta, ese amigo inseparable que lle sufraga buses e da horas libres para as manifestacións. E que non se da conta que Alcoa non é a nosa amiga e que o xefe de planta xoga o papel que lle encomenda a multinacional? Con eses compañeiros de viaxe mal vamos. Pode que teña unha nova efermidade, "despachitis aguda", que de tantos anos de ir de despacho en despacho xa non o pode evitar.

Nin sabemos onde está o Comité, nin sabemos cara onde vai. O que si sabemos é que este non é o camiño. Non se pode loitar sen contar cos traballadores, e o tempo acábase sen que atisvemos solucións. Todo o que   fixo este Comité foi desmovilizar as súas forzas, que deberan ser o conxunto dos traballadores aos que debera representar.

ASEMBLEA XERAL

Maña as 15:30 hai unha asemblea de traballadores no comedor social convocada por CCOO,descoñecemos o que se vai falar,supoñemos que a base de tanto reunirse coa dirección e non vernos alí , non se dan conta que aínda pertencemos o "comité" .

Mañán luns 23 de xullo ás 20 horas, terá lugar unha Concentración - Protesta no Campo de Marte "Contra os recortes do PP", organizada polo BNG da Cidade da Coruña, no que intervirán María Xosé Bravo, unha afectada polas Preferentes, traballador@s de EMESA TREFILERÍA e ALCOA. Non faltedes!

DEBATE DA PROPOSICION NON DE LEI PRESENTADA POLO BNG EN DEFENSA DOS POSTOS DE TRABALLO EN ALCOA

Este e o vídeo do debate da proposición do BNG para rebaixar o prezo da enerxía a Alcoa, do martes 26 de Xunio no parlamento,despois de velo ,queda claro que do goberno da xunta so temos boas palabras pero malos feitos,o único que quedou claro e que Feijoo lle mandou unha carta o ministro Soria no mes de Abril,pero supoñemos que debido os recortes no servizo de correos non lle debeu de chegar ,porque dende entón sacaron dous decretos onde se retiran as primas as eólicas e onde redúcese un 10% o "bote" da interrumpibilidade co cal a enerxía sáelle mais cara a Alcoa,por certo o día seguinte o PP  impediu que prosperara votando en contra desta iniciativa.
Todo parece indicar que o goberno vai favorecer os intereses das empresas nas que se soen xubilar os seus membros habitualmente,en detrimento de todos nos.

http://www.parlamentodegalicia.es/axenda/grabacion.aspx?wmv=0000007892A-002-100kb.wmv&timecode=03:46:18&duration=00:39:37

Mobilización

O "Comité de Empresa" convocou para o próximo 10 de Xullo unha nova mobilización na demanda dunha solución enerxética para a Fábrica,non estaría de mais que por unha vez contasen con nos a hora de programar algo en nome do comité ,así desta vez poderíanse enterar que a reunión onde se vai aprobar a segunda fase da reforma eléctrica e o 6 de xullo,co cal vamos cun pouco de atraso nesta mobilización.

Campaña de mobilizacións contra a estafa do rescate

A Executiva Confederal da CIG reunida este luns, acordou pór en marcha unha campaña de información, sensibilización e de mobilizacións ante o anuncio do rescate do sector financeiro por uns 100.000 millóns de euros. A campaña consiste na convocatoria de actos nas empresas e na vía pública, xunto coa convocatoria de concentracións de delegados/as en todas as cidades e de manifestacións nas sete comarcas de Galiza, o día 1 de xullo, para denunciar “o saqueo dos gobernos e da banca á clase traballadora”.

Para a Executiva Confederal da CIG, o rescate suporá a transferencia da débeda dos bancos ao sector público, porque o Fondo de Estabilidade Europeo a quen lle presta os cartos, realmente, é ao FROB. Isto terá como consecuencia un incremento significativo do déficit e da débeda pública e levará aparellada a exixencia de novas medidas de recorte que empeorarán aínda máis as condicións de vida da clase traballadora, da maioría social, hipotecando, ademais, o futuro da nosa mocidade.
O secretario xeral da CIG, Suso Seixo, considera que a situación na que se atopa o estado español, non se debe a que houbera moita débeda pública, senón á débeda privada, nomeadamente á que foron contraendo as entidades financeiras españolas con entidades financeiras dos países europeos, fundamentalmente con Alemaña.
Unha débeda moi vinculada á burbulla inmobiliaria, por teren concedido créditos de forma xeneralizada a irresponsábel, e incrementada por mor da súa posta en circulación nos mercados especulativos. “Un enorme burato negro que teñen que pagar nos próximos meses e para o que non teñen recursos.  Por iso, agora o Estado ten solicitar este préstamo ao FEE,  para garantir que os bancos poden pagar ás entidades financeiras europeas, e se eles non poden, teñen a garantía de que a débeda a asumirá o Estado”.
Seixo afirma que a situación derivada da decisión de solicitar o rescate “é gravísima” e alerta de que non vai garantir que flúa o crédito á pequena e mediana empresa, nin axudar a reactivar a economía e crear emprego. “Son cartos que van destinados unicamente a pagar os pufos que a banca española ten contraídos coa banca alemá. Vai agravar aínda máis a situación, non vai favorecer a recuperación económica e tampouco á creación de emprego. Terá consecuencias directas nas condicións de vida das persoas, rebaixará máis as condicións salariais e  provocará un empeoramento da calidade dos servizos públicos”.
Ante esta situación a CIG acordou promover mobilizacións para denunciar o saqueo dos bancos e dos gobernos á clase traballadora; denunciar aos responsábeis da crise; exixir responsabilidades e demandar que o estado non pague a débeda ilexítima, consecuencia da especulación.
Horarios e lugar da manifestación:
-A Coruña: ás 12:00 horas  dende a Praza de Vigo.

Debate no parlamento da proposición do BNG sobre a tarifa eléctrica para Alcoa

O vindeiro martes día 26 as 19:00  horas terá lugar no parlamento o debate en comisión da proposición non de lei do grupo parlamentario do B.N.G,presentada polos deputados,Fernando Branco,Henrique Viéitez,Manuel Parga,Carlos Aymerich e Ana Luisa Bouza sobre a tarifa eléctrica da grande industria que permita a viabilidade de Alcoa,tanto en A Coruña como en San Cibrao,así como requirir a Alcoa o mantemento do emprego e das condicións sociolaborais.
A proposición que se vai debater e a seguinte:

Preme a imaxe para ampliar

Preme a imaxe para ampliar

Preme a imaxe para ampliar

Preme a imaxe para ampliar

Piden 5 anos de cadea para Antolín Alcántara e Víctor García, dirixentes sindicais da CIG

Antolin Alcántara (responsábel de Negociación Colectiva da CIG) e Víctor Garcia (anterior responsábel do Naval en Vigo e traballador do sector), enfróntanse a penas de cinco anos de cadea pola participación na folga do naval no ano 2007. O xuízo celébrase o próximo 7 de Xuño ás 09,30h en Vigo. Son os únicos procesados, de entre os doce que compoñían o Comité de Folga, 3 por cada sindicato (CIG, CCOO, UGT e CUT). É inexplicábel por tanto a petición da fiscalía e demostra que se trata dun xuízo político para parar o movemento obreiro representado polo sector do metal en Pontevedra. O compañeiro Antolín xa foi xulgado nestes días atrás cunha petición de catro anos de prisión, pola ocupación da estación marítima na folga do metal no ano 2009.

Naquela folga do ano 2007 que durou 18 días, esixíase o cumprimento do convenio na contratación de persoal fixo. Os empresarios dicían que cumprian o convenio, pero a raiz da folga tiveron que facer 3000 contratos fixos nun mes.

A xustiza e o poder político, a petición dos empresarios que reclamaron insistentemente una actuación penal, decidiron atacar na cabeza para dar exemplo, pero só á CIG. Non podían permitir que o metal en cada convenio loitara e fora mellorando de xeito significativo e mellor que ninguén as condicións de traballo. O metal de Pontevedra coa maioría da CIG dende o ano 1999 conseguiu nos dez anos seguintes pasar en salarios do posto 27º no Estado ao posto 4º.

O poder económico e político quere criminalizar o movemento obreiro. Veñen tempos difíciles co PP, que modifica o Código penal porque non quere contestación social que faga fronte á súa política de reformas e de desfeita dos dereitos, que só ataca os pobres, a clase traballadora. Fannos pagar a débeda dos bancos, pero non procesan os seus directivos que causaron a crise e saíron máis ricos do que entraron, nin os grandes empresarios que cometen fraude fiscal. Máis de 80 mil millóns de euros no ano 2010, recoñecido pola Inspección de Facenda, máis que toda a débeda do Estado, só nas grandes empresas.

Esta é a xustiza do sistema e temos que comprender que non teremos futuro nin o terán os nosos fillos e fillas, se non paramos esta guerra contra nós. Nós somos a gran maioría, os que creamos a riqueza, os que facemos que o mundo funcione e que poida ser mellor.

Xoves 7 de xuño

CONCENTRACIÓN

ás 9:30h nos xulgados de Vigo

SOLIDARIEDADE!

Por orde da comisión de festas faise saber:

Marcha a pé Delegación do Goberno –Santiago

LUNES 11

• 10:00 saída a pé da Delegación do Goberno
• 11,30 descanso de ½ hora no lugar de Xira (Cambre)
• 13,30 chegada a Carral,
• Comida 14 h. en Carral
• Saída 15,30 h
• Descanso de ¼ de hora ás 17 h
• Chegada ás 18 h. a O Mesón Do Vento

MARTES 12

• Saída ás 9 da mañá de Mesón do Vento
• 11 h descanso de ½ h en lugar de Guindibó de Abaixo
• 13,30 h. Chegada a Sigüeiro
• 14 h. Comida en Sigüeiro
• Saída 15,30 h
• 17,30 h descanso de ¼ de hora ( restaurante O Castro)
• Chegada Monte do Gozo 19 h

MIERCOLES 13

• Saída dos buses coa plantilla ás 9,45 h. de dentro da factoría.
• Saída ás 10,45 h. do Monte do Gozo
• Chegada San Caetano 12h.

Concentración 23 de maio contra a aprobación da reforma laboral

O próximo mércores 23 de Maio as 19:00 horas terá lugar diante da Subdelegación de goberno unha concentración contra a aprobación da reforma laboral.
O Partido Popular pretende aprobar antidemocraticamente o 24 de maio a Reforma Laboral,
sen pasar polo pleno do Congreso dos Deputados.

Esta reforma laboral é un Golpe de Estado e acaba cos poucos dereitos laborais que tiñamos:
-ABARATA E FACILITA O DESPEDIMENTO
-DESMANTELA A NEGOCIACIÓN COLECTIVA
-REDUCE SALARIOS E EMPEORA AS CONDICIÓNS DE TRABALLO
-NON CREA EMPREGO, DESTRÚEO

Non quedes parado mentres destrúen os nosos dereitos,!!Participa!!

Mobilización

Edificio de Red Electrica Española na Coruña, Zalaeta nº4.

 

O vindeiro luns día 21 as 10:50 da mañá terá lugar unha  mobilización en RED ELÉCTRICA ESPAÑOLA.  Temos que seguir loitando para que se regule unha tarifa eléctrica competitiva para a industria e en particular para o sector do Aluminio. 

1º DE MAIO, O XERME DUNHA REVOLUCIÓN

A CORUÑA

VIGO

FERROL

COMPOSTELA

OURENSE

Primeiro de Maio de 2012: Por emprego digno, non ás políticas económicas e laborais do Partido Popular

Afrontamos este 1º de Maio sumidos/as nunha profunda crise económica que afecta de forma moi directa á clase traballadora a través da perda de miles de empregos, redución de salarios, precarización das condicións de traballo, perda de dereitos, etc. As políticas económicas, sociais e laborais que está a promover o PP a través dos Gobernos español e galego, seguindo as directrices de institucións como o FMI, o BCE ou a Comunidade Europea, responden ao seu modelo ideolóxico de economía neoliberal e de defensa dos intereses da banca, dos especuladores e da oligarquía financeira. Contra isto, a CIG chama á clase traballadora galega a participar nas mobilizacións convocadas en todo o país para reclamar emprego digno e rexeitar as medidas antiobreiras que se nos están a impoñer.

As políticas, iniciadas polo PSOE e continuadas agora polo PP con máis virulencia, de recorte de gasto público, de deterioración de servizos públicos como ensino, saúde e servizos de asistencia social, de facilitar e abaratar o despedimento, de incrementar a idade de xubilación e reducir a contía das pensións futuras, etc, responden á defensa do mesmo modelo económico de capitalismo neoliberal. Son políticas que non serven para saír da crise económica e que realmente o que buscan é incrementar os beneficios e o poder económico do capital financeiro especulativo, cargando os custos da crise económica ás clases traballadoras.
Temos que rebelarnos contra estas políticas e este sistema económico, esixindo dos gobernos que fagan políticas que realmente axuden a saír da crise e que o fagan desde unha perspectiva favorábel aos intereses da maioría social. Si existen alternativas, si é posíbel facer outro tipo de políticas diferentes como é combater realmente a fraude fiscal, facer unha política impositiva para que pague máis quen máis ten, incrementar os impostos ás rendas do capital, crear unha banca pública que garanta crédito a familias e pequenas empresas, incrementar o investimento público e os salarios como mecanismo de reactivación da economía e xerar emprego, rematar co especulación coa débeda pública pola vía de que o BCE compre directamente débeda ao estados, negarse os estados a pagar a débeda pública ilexítima....
Este sistema económico non garante dereitos básicos e universais á poboación. Este modelo económico e social obriga a clase traballadora a estar permanentemente en loita na defensa dun salario e dun posto de traballo digno; dun ensino e dunha sanidade públicos e de calidade; dunha vivenda para todos/as; dunha alimentación sa; dunha política industrial, agrícola e de infraestruturas respectuosa co medio ambiente... Este é un modelo económico ao servizo dunha minoría social e nestas situacións de crise é cando mellor se pon de manifesto.
Temos pois que loitar por un novo modelo de organización a nivel social e económico, realmente democrático, que sirva aos intereses da maioría social e no que as clases populares e os seus representantes, sociais e políticos, sexan os que fixen as políticas económicas e laborais e non institucións políticas e financeiras ao servizo do capital.
Polo que respecta á clase traballadora galega, hoxe máis que nunca, precisamos poder decidir por nós mesmos as nosas condicións laborais e sociais, por iso esiximos un Marco Galego de Relacións Laborais e Sociais, con competencias plenas, en correspondencia co exercicio do dereito á soberanía política plena da nación galega.

Os dereitos dos traballadores sempre se conseguiron mediante a loita dos mesmos, con gran esforzo e sacrificio, e agora que estamos retrocedendo en dereitos laborais coas novas reformas  ata o século XIX está ben recordar porque se conmemora o día da clase traballadora nesa data:

"Unha das reivindicacións básicas dos traballadores do século XIX era a xornada de oito horas. No ano 1829 formouse un movemento para solicitar a lexislatura de New York a xornada de oito horas. Anteriormente existía una lei que prohibía traballar más de 18 horas diarias, salvo caso de necesidade. Si non había tal necesidade, calquera xefe dunha compañía que por exemplo obrigase a un traballador a traballar xornadas de mais de 18 horas diarias simplemente debía pagar una multa de 25 dólares.
En 1886, o presidente de Estados Unidos Andrew Johnson promulgou a chamada Lei Ingersoll, establecendo as 8 horas de traballo diarias. Ao pouco tempo, 19 estados sancionaron leis que permitían traballar xornadas máximas con cláusulas que permitían facer traballar os obreiros entre 14 e 18 horas.As condicións de traballo volvían a ser similares sendo insoportables,xa que se erguían as catro da maña e chegaban as oito da tarde ou incluso despois,de maneira que nunca vían as suas mulleres e fillos a luz do día.

A prensa calificaba o movemento en demanda das 8 horas de traballo como "indignante e irrespectuoso", "delirio de lunáticos pouco patriotas", e manifestando que era "o mesmo que pedir que se pague un salario sen cumprir ningunha hora de traballo".
Como a Ley Ingersoll non se cumpriu as organizacións sindicais de Estados Unidos mobilizáronse,convocando unha folga xeral para o 1 de Maio de 1886,pero a principal organización de traballadores naqueles tempos en EE.UU. (a Nobre Orde dos Cabaleiros do Traballo) remitiu una circular a todas las organizacións adheridas onde manifestaba: "Ningún traballador adherido a esta central fará folga o 1° de maio xa que non dimos ningunha orde ó respecto". Este comunicado foi rexeitado por tódolos traballadores de EE.UU. e Canadá, calificando os dirixentes da Nobre Orde traidores ó movemento obreiro.
O 1° de maio de 1886, 200.000 traballadores iniciaron a folga, mentres que outros 200.000 obtiñan esa conquista ca simple ameaza de paro.En Chicago onde as condicións dos traballadores eran moito peores que noutras cidades as mobilizacións seguiron durante varios días. A única fabrica que traballaba era la fábrica de maquinaria agrícola McCormik que a pesar de estar en folga seguía adiante ca produción a base de esquirois.
No terceiro día de folga a saída dos esquirois, os traballadores encaráronse con eles comezando así unha batalla campal .Vendo isto unha compañía de policías, sen aviso algún, procedeu a disparar a queimarroupa sobre a xente producindo 6 mortos e varias decenas de feridos.

O día seguinte convocouse un acto de protesta,pero cando o alcalde dou por finalizado o mesmo, gran parte da concorrencia (máis de 20.000 persoas) negáronse a marchar.A policía considerou que terminado o acto non debía permitir que os obreiros seguiran nese lugar, e avanzou cara o parque onde se encontraban e empezou a reprimilos. De súpeto estallou entre os policías un artefacto explosivo que matou a un oficial e feriu a varios. A policía entón disparou sobre a multitude, matando e ferindo a un número descoñecido de obreiros.Declarouse o estado de sitio e o toque de queda, e nos días seguintes detívose a centenares de obreiros, os cales foron golpeados e torturados, acusados do asasinato do policía.


O 21 de xunio de 1886, iniciouse a causa contra 31 responsables, sendo logo reducido o número a 8. O Xuízo foi unha farsa de principio a fin, violándose tódalas normas procesais de forma e de fondo, e a pesar de non poder probar nada na súa contra, os oito de Chicago foron declarados culpables, acusados de ser inimigos da sociedade e do orde establecido. Tres deles foron condenados a prisión e cinco a forca."


Este é un dos moitos exemplos do difícil e custoso que é conseguir melloras sociais para os traballadores,melloras que hoxe en día pérdense con facilidade tras sucesivas reformas,pactos,negociacións que o que fixeron foi precarizar as condicións da clase traballadora,pero está nas nosas mans o poder cambiar isto.